சாக்கடையில் மிதக்கும் புன்னகை

அசுத்தமாகிவிட்டது
எனது பேனா
என் இனிய மனிதர்களை
பிரிந்து பிரிந்து
பிழந்துகொண்டு பாய்ந்த
அத்தனை பரிவும்
தீர்ந்தபின்
பொய்யெழுதி வடிகிற
வார்த்தைகளின் வாடைகளோடு
சமரசம் செய்துகொண்டிருக்கிறது
என் பேனா
புத்தகத் தாழ்களுக்குள்
ஒழித்துவைத்த
பிரியங்களையும் துயரங்களையும்
எரியூட்டி
சாக்கடை கால்வாயில்
கரைத்துவிட்டு
பெருமூச்செறிகிற வேளையிலும்
இருதயத்தில்
அறைந்துகொண்டிருக்கிற அந்த
உணர்வினெச்சத்தை இன்னும்
நிறுத்தமுடியவில்லை

வீதியில் இறங்கும்போது
ஏற்றிய
நறுமணம் வீசும் ஒரு புன்னகை
வீடு திரும்பி
கழற்றி மாட்டுகையில்
பலமாகச் சிரிக்கிறது
புறங்கையில் நனைகிற
ஒரு துளி
கண்ணீரைப் பார்த்து